КАЛӘМГӘ ХИТАП
Каләм! Калбеңдә ни сер бар, гаян ит,
Килеп кичмсшлэр пхвален бәян ит.
Түгеп күз яшьләреңне бу кәгазьгә,
Ни моңлы уйларың бар — сөйлә безгә!
Бабалар кабере янында күңел зар,
Аталар рухының армандасы бар…
Кара туфрак тулы мазлум нидасы,
Алар кемдер?.. Алар кемнәр фидасы ?..
Каләм! Калбеңдә ни сер бар, гаян ит,
Килеп кичмешләр әхвәлен бәян ит.
Түгеп күз яшьләреңне бу кәгазьгә,
Ни моңлы уйларың бар — сөйлә безгә!
1906
ҮТКӘН КӨННӘР
И кая ул көнки бездә
Шәп торулар бар иде;
Әмма дошманнарда гамьнәр ,
Эч пошулар бар иде.
Бер заман чыгар идек без
Кырга дус-ишләр илә,
Анда уеннар, көлүләр,
Сикерүләр бар иде.
һәй, гомерләр… үтте китте…
Кая китте ул заман!
Кая ул шәп һае-һулар!
Гефтегүләр бар иде!.,
Бер вакыт бунча рәхимсез
Дәгел иде кызлары,
Анда туташларда ымнар,
Күз кысулар бар иде.
Ничә еллар үтте, әмма
Күрмәдек кызлар йөзен,
Янымызда әүвәле
Кандай сылулар бар иде.
Шигърене күргәч Закирең ,
Диде өлкәннәр дә — һай!
«Яшь чагында бездә һәм
Андый йөрүләр бар иде».
1903
ТАЛ ЧЫБЫК
Ислах сораган шәкертләргә тартамын
Ничөн суга сузыласың,
Тал чыбыккай, интегеп;
Ялварасын, борыласың,
Тилмерәсең, өзеләсең
Аккан суга күз тегеп.
***
Япракларың кылтырый…
Эчеп канасың килә!
йөгерә, кача су чылтырый,
Кояш нурында елтырый
һәм кача ул һәм көлә!
1906
ЯЗ ЧӘЧӘГЕ
Мәдрәсәм Мөхәммәдиягә тартыладыр
Килер-килмәс борын гөрләп матур яз,
Ничек бөкдең умырзая җилекне.
Исәр-исмәс икән таңда җил,
Ничөн кызганмадың, түктең гөлеңне?
1906
КИЧӘ КҮР, ИРКӘМ…
Кичә күр, иркәм, нидер иткәннәрем,
Гамь заманында яман әйткәннәрем.
Күргәнең миннән яфаларны оныт—
Әйдәмә яд, ул хафаларны оныт!
Әмма шул көннәрне, кем, булган иде,
Гыйшык илән моңлы күңел тулган иде.
Уйнашыр, уйнар идек без мәңгү шад,
Шул заманнарны онытма, әйлә яд!
1906
КЫЙТГА
һөҗүм иткән фәләк җир-җир корып дам ..
Ишет милләтнең ул фөрьяд вә зарын!
Сине бер хам тимер зан кылган ул хам…
Чыгар кындан каләм — тел зөлфикарын!
1906
ЯНГЫР
Көн кызды, кызды һава монарланып ,
Сагымлап кыр белән дала чобарланып.
һава тымык—гшылт итми!.. Кысылды тын:
Ядгыр көтә җирнең йөзе комарланып…
Күренде күк йөзендә кара болыт,
Болганып гайрәт белән ужарланып ,
йөгертеп өермәләр, истереп җил
Ачулы Килә атылып, йомарланып…
Ялт! итте яз кылычы кыеп күкне,
Бушанды күк — яңгырны коеп түкте.
Күк селкенеп украна, җир сыгыла,
Нәдер итеп ходаемга халык сыгына.
Мал чулашьш уртага алып балаларын,
Баш ияләр куеп арка җил агына.
Күк ярылып чатырдый, тау шаңгырый,
Шифалы ява коеп яз яңгыры,
Җан-җәнлек су тавышы тулды җиһан,
Шаулый-гөрли җирнең йөзе, күк яңгырый.
1906
КЫЙТГА
Ятимнәр күңелене кырдың, җимердең,
Көчең җитсә, бу зиндан ишеген ват-
Туган, алдауда мин синнән калышмам.
Күрим сине, я бу солдатны алдат!
1906
УРАМ ЕГЕТЛӘРЕНӘ…
Чамасы, гыйльме шәп матур егетнең,
Кай эчке — кайда барыннан хәбәрдар.
Эчеңдәген белә шеша тышыннан —
Өнәр бар ирдә, бакчы; зур өнәр бар!
1906
Бик матур һәм узенчәлекле эшләнгән!)
ОтветитьУдалить